Xozir bolamning axvolini ko'rib, o'zimdan nafratlanib ketayapman. Pul, mol-dunyo, vaqtinchalik xuzur halovat deb, bir umrlik qiynoqqa duchor bo'ldim...
Yoshligimdan pulga muxtojlik sezmay o'sdim. Yeganim oldinda, yemaganim ortimda edi. Bilimli bo'lmasamda qo'limda hunarim bor edi. Maktabni bitirib bir sartaroshga shogird tushib, bu hunarning barcha sir - asrorlarini o'rgandim. So'ng o'zimiz yashaydigan mahalladagi go'zallik saloniga ishga kirdim. O'z ishimni haddan ortiq yaxshi ko'rardim, ertayu kech o'sha yerda edim. Hattoki uyda ham sartaroshlik qilar edim. Topganim o'zimga yetib ortardi. Bu hayot meni chunonam o'ziga bog'lab qo'ydiki, oila qurish hayolimga kelmas edi. Bu orada dadam menga go'zallik saloni ochib berdi. Endi mening qo'l ostimda bir nechta sartarosh qizlar ishlardi, ulatga ustozlik qilardim. Bu orada uyga sovchilar kela boshladi. Onam '' vaqti - soatida turmushga chiqish kerak, qizim. Keyin kech bo'ladi'' dedi. So'ng ota-onam menga ma'qul bo'lgan bir yigitning oilasiga rozilik berib yuborishdi.
Unashtirilganimizga ko'p bo'lmay to'yimiz bo'ldi. Yangi hayot, yangi odamlar, boshqacha muxit meni boshida dovdratib qo'ydi. Aniqrog'i, men tarbiya topgan oiladan butkul boshqacha oilaga kelin bo'lib tushgandim. Hamma dilhiraliklar, to'ydan keyin boshlandi. Bilsam, bu oila faqat maoshga kun ko'rar ekan. Oziq-ovqattlarni maosh olganda g'amlab qo'yisharkan. Mening esa bunaqa sharoitga ko'nikishim amrimahol edi. Shu sabab to'y o'ygach, xafta o'tmay ishga chiqib kettim. Tabiiyki, bu ularga yoqmadi. Men esa istaganimni yeb, kiyadigan qiz bo'lganim uchun oldingi hayotga qaytmoqchi bo'ldim. Boshida turmush o'rtog'im qarshilik qildi: ''Gulzor, xech bo'lmasa bir oy ota-onamni xizmatini qil. Keyin chiqasan o'sha ishinga'' dedi, ammo men o'z bilganimdan qolmadim. Endi o'ylasam, o'shanda hayotga juda yengil qaragan ekanman. nahotki hamma narsani pul bilan o'lchadim? Keyin qizim tug'ildi. U tug'ulguncha ham bazo'r chidadim, ishlab turdim. Bolam tug'ilganiga ko'p bo'lmay, yana ishga chiqdim. Chunki menga, qizimga vitaminli ozuqalar olib kelishga ularda ortiqcha pul yo'q edi. Mening bundan jaxlim chiqardi.. Bitta oilani moddiy ta'minlay olmaydigan erimdan ko'nglim qolib ketti. Erim bilan shu haqda tinmay janjallashardik. Xullas, ahvol shu darajaga borib yettiki, men hammasini, hattoki qizimni ham tashlab chiqib kettim. Eh, o'shanda qizimni olib ketsam bo'larkan. O'z ishimni yaxshi ko'rib, pul va mol-dunyo uchum oilamdan, farzandimdan voz kechdim. Boshqa shaxarga ishlash uchun kettim. Yana turmush qurdim. Lekin farzandli bo'la olmadim.
Yaqinda qizimni ko'rgani kelin bo'lib tushgan o'sha mahallaga bordim. Ko'rib ko'zlarimga ishonmadim- qizim savdoyi bo'lib qolibdi. Qaynota-qaynonam menga achchiq qilib, unga umuman qaramay qo'yibdi. Axir o'z jigarini zurriyodi-ku? Nahotki rahmi kelmagan bo'lsa... Yaqin bir qo'shnim qizimning taqdiri haqida gapirib qoldi: ''Gulzaraxon yaxshi ish qilmadingiz o'shanda. Nahotki qizingizni ko'rgingiz kelmagan bo'lsa? Uni tashlab ketganingizdan keyin hech kim qaramay qo'ydi. U to'g'ri kelgan joyda, kim uyiga kiritsa o'sha yerda yotib yurdi. Bu yil yetti yoshga to'ldi. Maktabga ham olib boradigan odam yo'q. savdoyi bo'lib qolgan. O'ziga o'zi gapirib yuradi. Hamma sizni ayblaydi. Eringiz boshqaga uylanib bola-chaqali bo'lgan. Boshida u qizingizga qarab yurdi. Uylanganidan keyin o'zgardi. qizi borligi ham esidan chiqdi. Qaynota-qaynonangiz sizni yomonlab: ''o'shaning bolasida, ertaga onasiday bo'ladi'' deb parvo qilmasdi. O'shandan beri qizingiz bir axvolda yuradi'', dedi. Yuragim orqaga tortib ketti. Yetti yoshli qizcha yaxshi gapirolmaydi. Bundan ortiq daxshatli manzara bo'lmasa kerak? Bir paytlar qilgan ishimdan juda afsusdaman. Mol-dunyo o'tib ketarkan, sendan ea farzand va ularga berilgan chiroyli tarbiya qolishini juda kech tushunib yetdim.
Muallif: Fazilat Qoraboyeva
172
141
0.0